The Winner Is?

Van de week zag ik de reclames van The Winner is, blijkbaar al het tweede seizoen van het programma.

Wederom een talentjacht…, goh daar hadden we er nog niet genoeg van.

Soundmix Show 2.0

Nou gaat het niet zozeer om het programma, terwijl ik daar wel even op in wil gaan. Dit programma is natuurlijk De SoundMix Show 2.0, alleen dan zonder de warmte, onschuld en charme ervan. Komt het nou doordat de tijd is verandert. Of ligt het eraan dat de waarde van een presentator onderschat wordt. Wat mij betreft het laatste, “De Soundmix Show” was Henny Huisman en andersom. Hij gaf het programma een bepaalde charme en leukheid maar ook een vertrouwd gezicht. Daarnaast was het dan ook nog eens een leuk programma.

Dit doet me gelijk denken aan dat programma “Suprise Suprise” of zoiets. Ook dat kan je niet in een nieuw jasje gooien met een nieuwe host in de vorm van een  “Blond Poppetje” en dan De Henny Huisman als sidekick. Het is gewoon ronduit beledigend een show die hij prima alleen kan doen, wordt “opgeleukt”. Nee hoor, dat hoeft echt niet. Dat werkt gewoon niet, het programma verliest zijn warmte en echtheid.

Zo kan je in principe ook nooit meer de Honeymoonquiz terug brengen zonder Ron Brandsteder. De waarde van de presentatoren wordt ook onwijs onderschat geloof ik tegenwoordig. Van verschillende zangers wordt ook maar even een presentator of presentatrice gemaakt, maar dit werkt niet bij iedereen. Vooral niet in combinatie met programma’s die een waren met hun host.

“Tip: Wellicht is het een idee om daarvoor ook eens een imitator-presentator in te huren.”

De Hossende Nederlander

Wat ook nog eens kan, is dat het niemand gewoon een ruk interesseert. De echte artiest, een goede imitator of zelfs een – helemaal niet als de artiest klinkende, maar zo vals als een kraai zingende zanger. Die er door wat danspasjes wel een “feestje van maakt” en bestempelt wordt als een goede entertainer. Waarbij we de zang dan maar even achterwege laten.

We hebben in Nederland  honderden cover bands en die treden allemaal op. En ook al kom ik ze soms tegen op een feest of bruiloft, waarbij het of muzikaal best rammelt. Of de zang erg te wensen overlaat en je er een dosis fantasie bij moet gebruiken. Maakt dat voor de hossende Nederlander die wat te vieren heeft helemaal niet uit. Die danst zich helemaal een slag in de rondte en stoort zich daar blijkbaar niet aan.

Imitator

De reclames zijn leuk gedaan, want bijna is het verschil niet te horen. Wat mij gelijk aan het denken zet. We hebben in Nederland, en natuurlijk in de hele wereld, een aantal grote artiesten. Waarbij we ze vaak omschrijven als uniek en origineel. Maar zoals je in dit programma dan te zien en horen krijgt. Valt dat dus allemaal wel wat mee.

De stem die niet van echt te onderscheiden is, tot aan de gewoontes en maniertjes aan toe. Sommige gaan helemaal ver en zijn bijna eng, zoals Jurgen Jonkers bv. deze gast lijkt ook nog eens op Frans Bauer. Dat is dan toch een gek verhaal, want is het dan maar gewoon toeval dat Frans Bauer toevallig de eerste was? Want een Jurgen Jonkers had dus blijkbaar even succesvol kunnen zijn. Dan heb je bijvoorbeeld ook nog een andere Frans Bauer Imitator die zelfs ook in een woonwagen is geboren en van dezelfde muziek houdt.

Het is helemaal apart dat er dus genoeg mensen zijn, die gewoon als een soort parasiet leven op het leven van een artiest. Sommige worden regelmatig geboekt en kunnen hiervan gewoon leven. Wat vinden de artiesten daar zelf eigenlijk van? Zijn ze gevleid of vinden ze het uitermate irritant?

De imitaties die een komiek bijvoorbeeld doet zijn uiteraard soms wel grappig. Maar wanneer iemand echt in het leven kruipt, van een nu nog bestaande optredende artiest gaat best ver. Hoe komt het dat deze mensen geboekt worden? Overduidelijk is er wel vraag naar. Zijn de echte artiesten te duur voor bepaalde mensen? Of settelen ze voor thé next best thing, omdat de echte artiest het simpelweg te druk heeft?

Who can Blame em?

Tja, als ik het dan van de andere kant bekijk, wie kan het ze kwalijk nemen als er vraag naar is. Ze verdienen goed en kunnen ervan leven. Uiteindelijk hebben ze op deze manier toch het leven van een artiest. Oké waarin het niet draait om zichzelf, maar goed ze zijn er happy mee.

Wellicht is dit voor de een het meest dichtstbijzijnd haalbare in hun leven nu. En hebben sommige gewoon pech dat ze er zelf niet eerder mee kwamen. Wat vind jij is het op deze manier, voor iedereen een Win – Win situatie?